Kardeş kıskançlığı tüm çocuklarda görülen bir durumdur. Kardeş kıskançlığı bir dereceye kadar da normal kabul edilir. Önemli olan bu durumun derecesidir. Her çocuk ilgiyle büyür ve bu ilgiye alışır. Yeni şartlar altında kendine bir kardeş geleceğini öğrenen çocuk bilinçaltında eskisi kadar sevilmeyeceğini, ilginin azalacağı ya da tamamen kardeşine kayacağını düşünür. Bu durum ailenin çocuğa ve yeni gelecek bebeğe karşı söylemleri ile gelişir.
Önemli olan büyük kardeşin bebeğe herhangi bir zarar verici davranışlarda bulunup bulunmadığıdır. Günümüzde kardeş kıskançlığı önlem alınmadığında son derece üzücü hadiselere yol açabilmektedir.
Anne ve babalar doğum öncesinde çocuklarına kardeş geleceğini mümkün olduğunca kendisine oyun arkadaşı ve hayattaki en büyük yardımcısı olacağı temelinde anlatmalıdır. Çocuk onun yerini alacak muhtemel bir tehdit olarak görmek yerine, birlikte oyun oynayacakları, birbirlerini çok sevecekleri hatta yaramazlıklarını beraber yapıp daha az azar işitecekleri gibi bir çok sevimli düşünce ile kıskançlıktan vazgeçer ve yeni durumu içtenlikle destekler.
Ancak bu durumu doğum sonrasında da devam ettirmek çok önemlidir. Yeni doğan kardeşe yapılan söylem ve davranışlar asla abartılmamalı ve büyük kardeşe de aynı şekilde muamele yapılmalıdır. Örneğin bebeğin karnı doyurulurken büyük kardeşe de bir şeyler hazırlanmalı ve birlikte beslenmeleri sağlanmalıdır. Yemekten sonra anne ve babanın büyük kardeşe “haydi şimdi oyun vakti” söylemiyle küçük kardeşi sevdirmeye yöneltmesi bebeğe dokunarak, severek oyun oynadığını düşünmesi çocuğun kıskançlık düşüncesini ortadan kaldırarak kardeşini sevmesini mümkün kılar
Belirttiğimiz gibi bu problemin çözümü çocuğun yeni kardeşe olan algısını yönlendirmekten geçmektedir. Ancak tüm bu çabalara ve yönlendirmelere rağmen kıskançlık devam ediyorsa ve bu kıskançlığın derecesi gün geçtikçe artıyorsa derhal bir uzmandan destek alınmalıdır.
